Cam Kırıkları gibi........

  Hayatında her şey istediğin gibi olmaz.İstemediğin işlerde çalışırsın,istemediğin insanlar ile konuşmak zorundasındır.Belki de sevdiğin yanında değildir, bir işin yoktur.çevrende konuşacak bir insan yoktur.

  Hayatımda her dönem oldu.İstediklerim tam olmasa da, hayat en güzel armağanını verdi bana oğlumu.Bu bana yetmesi gerekiyorken ben zavallı insanoğlu hep daha fazlasını istedim.Daha çok sevileyim,en çok ben sevileyim.Sevdiklerim hep yanımda olsun.Ama ben kimi çok sevdiysem hayat onu benden bir şekilde aldı.Kimi şu an bu dünyada değil kimi çok uzakta şehrimden.Kimi de gönlümden uzakta.İşte o gönlümden uzakta olanlar var ya en çok yaralayanlar beni.Öyle kırmışlar ki bu kalbimi artık eskisi gibi değil.Benim gibi insanlar küsemez de değer verdiği sevdiği birisi ise.Bilmez küsmesini,bilmediği için de hayatımdan kendileri çıkar beni üzen insanlar.

   Kaç yaşına gelirsem geleyim bu değişmeyecek sanırım.Hayatımın ders alamadığım noktası.Zayıf tarafım, Seviyorsam tam bağlanıyorum sevmiyorsam hiç.Maskeler ağır geliyor artık.Oysa dünya düzeni buna göre oturtmuş.Menfaatin varsa her türlü maskeyi takıp yapacaksın numaranı.

   En son  beni kıran sadece kalbimi değil içimdeki her şeyi kırdı.Sevgiye inancımı insanlara inancımı,dostluğa inancımı en önemlisi aşka inancımı.Yaktı da geçti derler ya.Ben de yangın devam eden bir afet gibi......

Deniz Kızı