Yara....

     Yalnızlık duygusu ile doğar insan .Anne karnından göbek kordonu kesilip çıkarıldığı gün bağları koptuğu için kendini hep yalnız ve terk edilmiş hisseder.Bazı insanlarda bu güven eksikliğine sebep olur.Annesi onu ayırmıştır kendinden bu yüzden bütün insanların ona aynı şeyi yapacağını düşünüp zor bağlanır bir insana  ve zor sever.Çok sevse de göstermek istemez sevgisini.Bu yüzden hep kendilerini mutsuz ve yalnız hissederler.Kimi de korkar insanlardan annesi gibi bırakacağından .Çok bağlanır onlara, çok sever bu yüzden.Kimi zamanda kendinden vazgeçer onun için.Her türlü riski alır hayatını bile.Onlar da yalnız hisseder.Çünkü bu kadar büyük bir sevgi korkutur insanları.Bu iki farklı insan sevgili olduğunda ise, diğeri sevgiden korksa da  onu bırakmak istemez .Kimseden görmediği ,annesinin bile yapmadığı ilgi hoşuna gider.Gelgitler yaşar ve hep daha fazlasını ister ondan.Verici olan da hep verir.Kendini unutuncaya kadar sever.Ama bilir bir yanı bir gün onun gideceğini.O yüzden her anı  sanki ilkmiş gibi yaşar onunla.İlk kez öpüşüyor ,ilk kez sevişiyor,ilk kez sarılıyor gibi.
    Bağlılıktan korkan gider bir gün, ardına bile bakmadan.Geride kalan bilir onun yüreğinin bir parçasının onda kaldığını umutla bekler dönmesini hiç geri dönmese de......
     Giden mi hep yaralıdır ve yarasını başka yaralar açarak iyileştirmeye çalışır.Ama her seferinde daha kötü olur.Yara derindir çünkü iyileşmez.
  Sevgiden korkmadığımız günler olsun.....

   Deniz Kızı