Kış Güneşi....

    Her ayrılık zordur. Yanlış insan ve yanlış zamanda gelen bile olsa canınız yanar.Bitirmeniz gerekir ve bitirirsiniz.Yanlışlığın farkında olan sevdiğiniz artık canınızı daha yakmaya başlar.Aranızdaki saygıyı yitirdiğiniz için sevginiz de bitmiştir.Yaranıza yaralar eklenir.Ve o zor kararı verirsiniz.

  Dersiniz ona ;bitti artık benim için, senin gözünde değerim yok ve bu benim daha çok canımı yakıyor.

  Ondan uzaklarda olmanın sizin için zor olsa da ,birlikte olmanın daha  çok zarar verdiğini görürsünüz.İkinizin de yeni bir hayata başlaması için birbirinizden gitmeniz gerekir.

   Aşkın en acıtan yanı sanırım bu.Bir gün gerçeklerle yani mantığınla yüzleşmek.Yanlış olan duygular mutlaka bir gün biter.Saf ve duru sevginin yanlışı yoktur.Hem kendin olmaya izin verir hem de seninle biz olur.Diğer türlü biz olmaya çalışırken bencilleşir insan.Hep onun olsun ister ,doğru tarafı bu olsun ister ilişkinin.Başından bellidir biteceği aslında.Peki  o zaman neden  böyle bir fırtınanın içine sokarız kendimizi.Sevgisiz kalmıştır yüreğiniz,onun aşkı bir başka yarayı iyileştirmiştir.O anda yanlışı sorgulamaz insan.İçimiz her daim güneşli.Oysa kış güneşidir yaşanan, gelip, geçici, arkası gök gürültülü  kış yağmuru ,gözyaşlarımızın karıştığı.......

    

   

Deniz Kızı....