Maske...

    Sizin hiç bir insanın karşısında, kendinizi sanki annenizin karnında çıkmış gibi bir çıplaklıkta hissettiğiniz oldu mu?Bütün maskelerinizi çıkarttınız mı hiç başka birisine ,tamamen gece olduğu gibi kendiniz oldunuz mu?Ben bunu yaptım sanki kör oldum ve çözüldüm karşısında tamamen ben olarak yeniden doğdum.Kolay olmadı maskeleri çıkartmak,hele ki masumiyet maskemi çıkartmak.Bütün günahlarımı sıraladım ardı ardına ben buyum dedim.Beni bırakır gider, üzülür benden nefret eder diye düşünmedim.Çünkü beni esas böyle sevecek bir insan vardı karşımda.Güvendim sonuna kadar da güveneceğim.Onun daha maskelerinin hepsi inmedi bir maskesi daha var.Ve onu çıkartmaktan korkuyor.Çünkü bir çoğumuz gibi kendini güçsüz hissedeceğini düşünüyor benim karşımda.Bilmiyor ki daha güçlenecek.Tıpkı bir tohumun doğuşu gibi toprağını silkeleyip uyanacak yeryüzüne.

    Azra Kohen'ın üçlü seri kitabının sonuncusunu okuyorum.Pi kitabı.Orada da anlatıyor.Kendimiz olmak ve maskelerimizi masanın üstüne bıraktığımız birisinin olması.

    Hadi şimdi yapın en sevdiğinize anlatın size dair bütün zayıflıkları günahları kötülükleri.İçinizi temizleyin arının anlattıkça ana rahminden çıkmışcasına tertemiz olun.......

Denizkızı.....